Zaterdag, child'ren Ministry

De bouwvakkers hadden gisteren een vrije dag en vandaag waren zij weer present. We waren vergeten te vertellen dat Tim aan de ouders vertelde dat de bouw bijzonder snel ging. Hij hoopte dat de lagere school voor 1 februari klaar zou zijn. Er is dan voldoende ruimte voor de zeven klassen, kleuterschool, lerarenkamer en een bibliotheek. Bij het horen van de bibliotheek steeg er een luid gejuich op.
We gingen al vroeg op pad om Esther, Oscar, Brian en Elphas uit te zwaaien. Het duurde echter iets langer voordat zij vertrokken i.p.v. negen uur werd het elf uur. Zo hadden we gelukkig meer tijd om met hen te kletsen, foto's te maken en nog wat laatste cadeautjes te geven. De jongens waren erg blij met de petten en de meiden met de sjaaltjes. Rond twaalfen vertrokken wij weer om te lunchen. Na de lunch de gingen we de foto's, die Nellie gisteren gemaakt had, voorzien van de juiste naam. Gelukkig hadden wij nog even tijd om de verslagen op internet te plaatsen. Helaas is er geen wifi in het gastenverblijf en deden wij dit bij Tim en Wilma. Rond half vier waren we weer terug bij CDHopehome om de zondagsschool (Childrens ministry) mee te maken. Het was nu niet druk vanwege een bruiloft in de buurt, maar uiteindelijk een uur later was het toch aardig vol. Het was mooi te zien dat één van de leerkrachten dit leidde met Julius op de drum. Heel bijzonder om te zien dat er koortje was van een aantal jonge kinderen en later ook een meisje van vier jaar die wilde zingen voor de microfoon. De groep werd hierna gesplitst in onderbouw, middenbouw en middelbare scholieren. Wij mochten mee met de middelbare scholieren. Normaal leidt Nellie een tienernevendienst, maar nu waren wij één van de "tieners". Het was mooi om te zien dat één van de scholieren dit leidde. Na de dienst een fijn gesprek gehad met Jimmy (de leraar) over het geloof. Nu haddenm we (met beide Susans)nog even tijd om met de kleintjes "Jan Huigen in de ton", "Annemarie Koekoek" en "walking in the jungle" te doen. De kleintjes wilde dit eindeloos herhalen en hadden ontzettend veel lol (net als wij). Het begon al te schemeren toen wij hen naar huis sturen "Wakadi Pecho". We wilden nu naar huis, maar Jonathan stelde ons allerlei serieuze vragen over ons leven o.a. hoe wij elkaar ontmoet hadden, wat is het geheim van zolang getrouwd blijven etc. Jonathan vertelde ons dat zijn familie erg trots op hem is, omdat hij de eerste is die form vier heeft afgesloten. Hij vind dit zelf ook heel bijzonder en is blij met de kans die hij gekregen heeft.